گذری بر رسوم قزوینی ها در میهمانی خدا/پابه پای رمضان در نخستین پایتخت صفویه

سال هاست شاید برخی از ما دچار خود باختگی شده ایم و تصور می کنیم حفظ سنت ها و آیین های درست به نوعی نشانه عقب ماندگی است در حالی که آیین ها و سنت ها، - آیینه فرهنگی مردم ایران است و آیین ها و رسوم گذشته شناسامه هویتی ایرانی هاست و کسی شناسنامه هویتی خود را پاره نمی کند.

به گزارش خبرنگار فارس از قزوین، بوی رمضان که می آید فضایی شبیه به عید نوروز تمام شهر را پر می کند و همیشه حال و هوایی خاطره انگیز با خود به همراه دارد.

بوی نم خاک حیاط جارو زده مادر بزرگ، حوض فیروزه ای رنگش که ماهی گلی های شیطان به دور هندوانه وسط حوض مشغول بازی بودند، بوی نعنا و پیاز داغ آش رشته افطار مادربزرگ، بوی عطر چای که دل روزه داران را به ضعف می آورد، صدای جیغ و داد نوه های مادربزرگ که به قول خان دایی خانه را به سرشان گرفته بودند، سفره پهن شده در ایوان خانه مادربزرگ که با صدای ملکوتی اذان موذن زاده عجین می شد تمام اهل خانه را به این باور می رساند که خدا در همین نزدیکی هاست.

آن روزها همه چیز در ماه رمضان بوی صفا و صمیمیت داشت و آیین و رسومی که مردم در ماه رمضان برگزار می کردند نشان از ارزش و مقام ماه رمضان در بین مسلمانان بوده چنانچه هر شهری با توجه به فرهنگ و شرایط اقلیمی اش، آداب و رسوم خاص خود را داشته که قزوین نیز از این قاعده مستثنی نیست.