بهزاد حمیدیه کاوشی معناشناختی در �معنویت�

در نوشتار حاضر دو تعریف از معنویت پی گیری شده است: تعریف مفهومی و منطقی از سویی و تعریف راهبردی از سویی دیگر.

- چکیده: معنویت (spirituality) در دوران معاصر، مفهوم با اهمیتی مجزا از دین شده است به گونه­ای که حتی کسانی که خود را دین­دار می­دانند بسیار مایلند به معنویت هم متصف باشند.

در نوشتار حاضر دو تعریف از معنویت پی­گیری شده است: تعریف مفهومی و منطقی از سویی و تعریف راهبردی از سویی دیگر.

فرضیه نگارنده این بوده است که در عین وجود انبوهی از تعاریف گوناگون می­توان بر اساس علم ارتکازی و روش صحت یا عدم صحت سلب، به تعریفی قابل اعتماد رسید.

بر این اساس، می­توان چنین گفت که معنویت، مفهومی مستقل و جدا از مفهوم دین، عرفان، اخلاق و مفاهیمی از این دست است، هرچند به لحاظ مصداقی و تحقق خارجی، با آن ها ارتباط وثیقی دارد.

دین بیشتر ناظر بر امور بیرونی و نهادی است، حال آنکه معنویت به ابعاد درونی و تجربتی ناظر است.

در یک جمع ­بندی، باید گفت مفهوم معنویت، جهت­ گیری عمیق درونی فرد به سوی گذر از عالم خاکی و زیست مادی به سوی امری فراتر و متعالی ­تر است.

اما اگر از این تعریف منطقی بگذریم، و به دنبال تعریفی عملیاتی ­تر و قابل سنجش از معنویت باشیم باید بگوییم معنویت، یک فرایند و امری پویاست که در این امور متجلی و قابل مشاهده است: نوع �