راضیه ایزدی فرد، ناصر صبحی قراملکی، علی اکبر ارجمندنیا بررسی اثربخشی درمان تعامل والد-کودک در بهبود توجه پایدار دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان اثربخشی درمان تعامل والد-کودک در بهبود توجه پایدار دانش آموزان صورت گرفت.

- بررسی اثربخشی درمان تعامل والد-کودک در بهبود توجه پایدار دانش آموزان پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان اثربخشی درمان تعامل والد-کودک در بهبود توجه پایدار دانش آموزان صورت گرفت.

چکیده پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان اثربخشی درمان تعامل والد-کودک در بهبود توجه پایدار دانش آموزان صورت گرفت.

روش پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود.

جامعه مورد مطالعه این پژوهش را، تمام دانش آموزان پسر مقطع دبستان شهر تهران در سال تحصیلی 93-92 تشکیل داده ­اند.

نمونه پژوهش شامل 20 نفر از مادران دانش ­آموزانی بود که حاضر به شرکت در پژوهش بوده و به شیوه نمونه ­گیری تصادفی انتخاب شدند و پس از پاسخگویی به آزمون عملکرد پیوسته به­ صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شد.

مادران دانش ­آموزان گروه آزمایشی به مدت 12 جلسه تحت درمان تعامل والد- کودک قرار گرفتند، اما گروه گواه هیچ مداخله ­ای دریافت نکرد.

داده­ها با استفاده از روش آماری کوواریانس تحلیل شد.

نتایج نشان داد که توجه پایدار آزمودنی های گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه به ­طور معناداری افزایش یافت.