ستارگان نجوم ایران در آسمان دیگران

با نگاهی به سابقه ایران کهن در علم ستاره شناسی به وفور می توان نام شخصیت های بزرگی را یافت که روزی ایران را در علم نجوم سرآمد کشورهای دیگر کرده بودند، - اما امروز جایگاهی برای ایران در علم ستاره شناسی در جهان وجود ندارد.

به گزارش ایسنا، حوالی نیمه شهریورماه 352 هجری خورشیدی مصادف با 29 ذیقعده 362 قمری و 5 سپتامبر 973 میلاد نوزادی در سرزمین خوارزم چشم به جهان گشود که در بزرگسالی عنوان خورشید خوارزم را به خود اختصاص داد.

این نوزاد محمد نام گرفت و بعدها زمانی که او را با عنوان "ابوریحان" شناختند، صاحب نظریه های بزرگی در علوم حکمت، اخترشناسی، جغرافیا، تاریخ و ریاضیات شد که در این میان کفه اخترشناسی بر کفه دیگر علوم سنگینی بیشتری یافت به طوری که ابوریحان در این علم دانشمند همه قرون و اعصار و استاد جاوید لقب گرفته است.

بازگشت سبقه هویتی این شخصیت بزرگ جهانی به ایران افتخاری بزرگ است و می توان ساعت ها در خصوص اشراف این دانشمند به علوم مختلف سخن راند، اما شاید ابوریحان بیرونی بیش از همه علومی که به آنها مسلط بود، به منجم بودن شهره باشد.

ابوریحان نخستین دانشمند مشرق زمین است که درباره حرکت زمین به دور خورشید مباحثی را مطرح کرده است و رصد خسوف و کسوف، ساخت کره جـغـرافـیایی، طرح نظریه وجود قاره آمریکا، سیر نور و صوت، طول و عرض جغراف