دنبال جنازه ها می رویم تا طعمه گرگ ها نشوند

«کمیته کوهنوردی و سازمان های دیگر می گویند خطر دارد.

اغلب می گذارند برای ذوب شدن برف ها تا بروند سراغ جنازه ها.

اردیبهشت به بعد.

ما محلی ها دلمان طاقت نمی گیرد.

- مردان افجه ای بی مزد و منت جنازه های کوهنوردان را می یابند دنبال جنازه ها می رویم تا طعمه گرگ ها نشوند کمیته کوهنوردی و سازمان های دیگر می گویند خطر دارد.

اغلب می گذارند برای ذوب شدن برف ها تا بروند سراغ جنازه ها.

اردیبهشت به بعد.

ما محلی ها دلمان طاقت نمی گیرد.

می زنیم به کوه.

نه ریالی می گیریم؛ نه از جایی تشویق می شویم.

چشممان به دست کسی هم نیست.

برای خاطر خدا.

برای مادرهای چشم انتظار.

به گزارش ایسنا، روزنامه شهروند می نویسد: آخرین جنازه همین دیروز پیدا شد.

دو تای دیگر چندین روز قبل تر.

این یکی انگار جای دورتر پرت شده بود.

انگار با بهمن چرخیده و چرخیده تا رسیده به ته برف ها.

شاید تصور این ابعاد دشوار باشد، اما برفی که جابه جا شده به اندازه صدها کامیون است.

8 تا 10 متر ارتفاع و مساحتی حدود 100 متر.

سفارش مرده هایتان را نکنید.

مردان افجه خودشان دست به کار می شوند.

سقوط هر بهمن یادآور مرگ است.

زمستان ها افجه بوی مرگ می دهد.

هیچ کوهنوردی نصیحت مردان روستا را جدی نمی گیرد.

آنها مصمم پیش می روند و تنها مردان روستایی هستند که با هیبت مرگ آشنایند.