کوهنوردانی که زنده می روند و مرده برمی گردند

هیچ کوهنوردی نصیحت مردان روستا را جدی نمی گیرد.

آنها مصمم پیش می روند و تنها مردان روستایی هستند.

- آخرین جنازه همین دیروز پیدا شد.

دو تای دیگر چندین روز قبل تر.

این یکی انگار جای دورتر پرت شده بود.

انگار با بهمن چرخیده و چرخیده تا رسیده به ته برف ها.

به گزارش عصر ایران، روزنامه شهروند نوشت: شاید تصور این ابعاد دشوار باشد، اما برفی که جابه جا شده به اندازه صدها کامیون است.

8 تا 10 متر ارتفاع و مساحتی حدود 100 متر.

سفارش مرده هایتان را نکنید.

مردان افجه خودشان دست به کار می شوند.

سقوط هر بهمن یادآور مرگ است.

زمستان ها افجه (یکی از روستاهای دهستان لواسان کوچک بخش لواسانات در شهرستان شمیرانات استان تهران) بوی مرگ می دهد.

هیچ کوهنوردی نصیحت مردان روستا را جدی نمی گیرد.

آنها مصمم پیش می روند و تنها مردان روستایی هستند که با هیبت مرگ آشنایند.

چشم های آنها انباشته از هراس و اندوه می شود و کوهنوردان هنوز در گردنه پربرف پیش می روند.

درحالی که در آغوش نیستی گام می گذارند و چشم هایشان هیچ نمی بیند.

این است قصه یک مرگ سپید.

به حرف ما توجهی نمی کنند.

می روند و می میرند.

آخرین مرد مرده 15 بهمن زنده رفت، 18 بهمن خود من جنازه اش را بیرون کشیدم.

سر تا پایش مارک بود.