نگاهی به دنیای شاعری احمد عزیزی

عبدالجبار کاکایی با اشاره به تاثیرگذاری احمد عزیزی، او را از استوانه های شعر آیینی بعد از انقلاب توصیف می کند.

- این شاعر درپی درگذشت احمد عزیزی در گفت وگو با ایسنا، با بیان این که دهه 60، دهه احیای قالب های ادبی بود، اظهار کرد: تعدادی از شاعران سنتی به سمت احیای قالب های ادبی رفتند.

بیشتر شاعران در قالب غزل شعر می گفتند، برخی هم به سمت احیای قالب قصیده رفتند که چندان موفق نشدند و در صحنه ادبیات پس از انقلاب نقش موثری نتوانستند ایفا کنند؛ اما قالب مثنوی به لطف دو تن از شاعران؛ علی معلم دامغانی و احمد عزیزی به یکی از قالب های پرطرفدار تبدیل شد و بعدها دنباله رو پیدا کرد.

احمد عزیزی در دهه 60 یکی از احیاگران قالب مثنوی بود.

او درباره زبان احمد عزیزی نیز گفت: زبان او دارای یک نظام نشانه شناسی عرفانی و فلسفی بود زیرا مطالعه اش در همین زمینه ها بود و گرایش و علاقه زیادی به عرفان داشت.

کاکایی با بیان این که عزیزی نثر هم می نوشت اظهار کرد: او در نثرهایش شطحیات خود را مطرح می کرد، که بیشتر آرایش زبان بود و تعابیر استعاری به کار می برد.

سبکش به خاطر نوع بخصوصی از نظام نشانه شناسی فلسفی - عرفانی ویژه بود.

او با بیان این که احمد عزیزی به شعر شیعی تعهد داشت و شعر آیینی در کارهایش برجسته بود گفت: زمانی که می گوییم کسی شاعر اهل بیت (ع) است یع