آشویتس دیگری در راه است؟

شعرهای آشویتس خصوصی من در فاصله سالهای 1391 تا 1394 خلق شده است.

ایده خلق و روایت این شعرها از همان نخستین اظهار نظرهای محمود احمدی نژاد در مجمع عمومی سازمان ملل متحد شکل گرفت؛ او به بزرگترین مجمعی از سیاستمدران جهان می رفت و به عنوان مجری قانون اساسی سوگند یاد کرده بود از منافع ملت ایران دفاع کند، عملاٌ با اظهارنظرهایش درباره هولوکاست و انکار آن جنایت تلخ عملاٌ زمینه های انزوا و تحریم و ایران هراسی در جهان و به حاشیه راندن ایران عزیز ما از عرصه مناسبات جهانی را رقم می زد.

به اذعان بسیاری از کارشناسان با این دست رفتارهای و نطق های هیجانی محمود احمدی نژاد عملاٌ به تحقق اهداف استراتژیک کشور غاصب اسراییل یعنی دامن زدن بر ایران هراسی کمک میکرد! من هم مانند بسیاری از شهروندان ِ ایرانی در همه این سالها نگران ایران بودم و هستم و مدام به این مسائل فکر می کردم.

به اینکه سیاست های اشتباه آن دولت خیلی راحت فرصتهای طلایی و ارزشمندی را برای اجماع جهانی علیه ایران به دشمن هایمان در منطقه خاورمیانه و جهان تقدیم کرد.

همه این کارهای را محمود احمدی نژاد و کارگزاران سیاست خارجی او به شکل غم انگیزی کاملا درست انجام می دادند.

در چنین فضایی بود که نوشتن شعرهای نخست این مجموعه را آغاز کردم؛ هرچند عملا در این شعرها نه حرفی از محمود احمدی نژاد ا�