یادداشت/ سید مسعود شهیدی نجومی بگیران صدر اسلام

برداشت های نجومی، فقط یک جرم اقتصادی نیست که با یک جریمه و جابه جایی چند نفر جبران شود.

یک تفکر است، یک مکتب است.

یک تهدید سازمان یافته علیه تفکر اسلامی و عدالت اسلامی است.

- به گزارش گروه دیگر رسانه های " روزنامه رسالت در سرمقاله شماره امروز خود نوشت: ولید بن عقبه، سعید بن عاص، طلحه، زبیر، مروان، عبدالله بن زبیر و برخی دیگر از شخصیت های پر اعتبار جامعه، که سرمایه داران بزرگ و اشراف نوپدید جامعه اسلامی و دارای نفوذ بسیار بودند، در همان روزهای اول، از حضرت علی (ع) خواستند که حقوق ها و پاداش های نجومی آنها محفوظ بماند و یا حد اقل آنچه قبلاً داده شده، پس گرفته نشود.

آنها طمع های بیشتری هم برای کسب موقعیت های سیاسی داشتند و طبق روال گذشته، سهم خود را از حکومت طلب می کردند.

حضرت از این توقعات، خشمگین شد و نه تنها آنها را لایق مسئولیت های نظام اسلامی ندانست بلکه در خطبه ای فرمود به خدا قسم اگر آن ثروت ها به مهریه همسران درآمده باشد به بیت المال بازمی گردانم.

دو دیدگاه، پس از بیست سال کشمکش، اکنون در میدان عمل، با تمام قدرت در برابر یکدیگر قرار گرفتند.

در کمال ناباوری، حقوق های نجومی و پاداش های کلان و رانت های حکومتی که به ناحق و به شکل تبعیض آمیز طی بیست سال از بیت المال برداشت شده و نزد یک اقلیت محدود، انباشته شده بود و ساده �