اریک زوسه جامعه آمریکا به دروغگو بودن سیاستمداران اهمیتی نمی دهد

آمریکاییان اکنون بین یک دارودسته جنایتکار و دار و دسته جنایتکار دیگر یکی را انتخاب می کنند و هنوز می اندیشند آنها هستند که دولت �خود� را انتخاب می کنند؛ - که هنوز دولت بر آنها حکومت می کند، در حالی که دیگر این دولت نیست که بر آنها حکومت می کند.

اگر بپذیریم که دروغگو بودن یا نبودن یک سیاستمدار خاص برای یک رای دهنده اهمیت دارد، پس باید بپذیریم که حتی اگر آن سیاستمدار از حزب خود رای دهنده باشد، باز هم وی را به خاطر دروغگو بودن نفی می کند.

در ایالات متحده اکثر رای دهندگان یا دمکرات هستند یا جمهوریخواه و مثلا جمهوریخواهان جرج دبلیو بوش را حتی با وجود اینکه در موضوع حمله به عراق به ما دروغ گفت می پذیرند (او در سال 2009 با یک نرخ پذیرش 75 درصدی در میان جمهوریخواهان کاخ سفید را ترک کرد، در حالی که نرخ مقبولیت وی نزد دمکرات ها 6 درصد بود) و دمکرات ها باراک اوباما را می پذیرند (آخرین نرخ مقبولیت او 90 درصد در بین دمکرات هاست در حالی که در بین جمهوریخواهان مقبولیتی 11 درصدی دارد) با اینکه او کوشید درباره حمله به سوریه به ما دروغ بگوید و تنها زمانی دست از این کار برداشت که سرویس اطلاعاتی انگلیس به دیوید کامرون هشدار داد - و اطلاعاتی را به سیمور هرش درز داد - که حمله گاز سارین 21 آگوست 2013 در سوریه که اوباما به عنوان دستاویزی برای حمله طرا�