گزارش جالب جلال آل احمد از موزه واتیکان

یکی از مهمترین نوشته های باقیمانده از آل احمد، همین سفرنامه هاست.

کتاب «سفر فرنگ» هم یکی از آنهاست که البته شرح سفر او به اروپاست در سال 1341 شمسی، - جلال در ادامه گزارش خود می نویسد: هنر عهد اسلامی را بلافاصله پس از مصر، یعنی در آخرین اطاق موزه مصری در یک گنجه خلاصه کرده بودند و آنهم فقط به عرضه داشت دویست تایی تیله شکسته لعاب دار و کاشی کاری شده قناعت کرده بودند.

نمی شود گفت که عمدی درین قسمت بکار نرفته بود.

در مرکز مسیحیت وقتی بخواهند از اسلام ذکری کنند، ناچار باید در کوچکترین اطاق قسمت مصری و آنهم فقط در یک گنجه و آنهم فقط تیله شکسته ها را بگذارند، نه از قالی ها، نه از پارچه ها، نه از شیشه ها، نه از برنزها، نه از مینیاتورها.

چرا، در قسمت کتابخانه در ضمن سایر کتب خطی که همه اش البته تورات و انجیل بود، سه نسخه فارسی و دو- سه نسخه عربی وجودداشت، با مینیاتور و جالب.

دست کمی از آنهای دیگر نداشت.

و آن سه نسخه فارسی، سه دیوان شعر بود که نفهمیدم از که ها بود.

عظمت کارها آدم را می گرفت نه اصالت آن هاجلال در بخشی دیگر از این گزارش می نویسد: طاق سیستین، یعنی مراحل مختلف خلقت و نیز روز قیامت را و دیگر تابلوها را البته از دور و آن فاصله ای که ما و همه بودیم، درست نمی شد دید، یعنی جزییات امر از چشم پوشیده می ماند و باین طریق، آنچه در نظر اول آدم