رابرت فیسک بلر می خواست یک غول باشد اما کوتوله ای بیش نبود

من مکرر این سئوال را پرسیده ام، ولی امروز دریافتم که بلر می خواست یک غول باشد.

در کنار چرچیل ها، روزولت ها و تیتو ها و – اگر ملامتم نکنید- استالین ها.

- مردانی که زمین را تکان دادند.

پس غول ها اکنون کجایند؟ من مکرر این سئوال را پرسیده ام، ولی امروز دریافتم که بلر می خواست یک غول باشد.

در کنار چرچیل ها، روزولت ها و تیتو ها و اگر ملامتم نکنید- استالین ها.

مردانی که زمین را تکان دادند.

شاید به همین دلیل است که دستاورد چیلکات ثابت نمی کند که بلر یک مجرم جنگی بلکه یک کوتوله حقیر بوده است.

فقط این سخن حقارت آمیز بلر را خطاب به بوش در 28 جولای 2002 در نظر بگیرید: من با تو خواهم بود، علیرغم همه چیز قطعا ما اهمیت سیاسی این حرف ابلهانه را درک می کنیم.

بلر سعی می کرد شبیه غول ها به نظر آید.

ولی از نظر حقوقی معلوم شد که او چه منظوری داشته است: او می خواست بگوید: من با تو خواهم بود؛ علیرغم هر نظری که مردم بریتانیا دارند.

ولی این حرف ریشه های عمیق تری دارد.

احساس من این است که این حرف بلر، نسخه ای از کلمات قطعا اثرگذارتر هری هاپکینز، نماینده شخصی روزولت در بریتانیای زمان جنگ است که با وجود خستگی خواست که در حضور جمعی در گلاسکو سخن بگوید.

او به چرچیل که در میان جمع بود نگاهی انداخت و کوشید عشقش نسبت به موضع این مرد بزرگ نسبت به هیتلر و حمایت روزولت از ب�