اظهارات شقایق فراهانی درباره خواهرش

* (درباره نقش پدرش در حضور او، برادرش و گلشیفته در سینما) در زمان شروع کار خب، سایه پدر هست، اواسط کار هم اعتبارشان اما بعدش هر کدام ما سعی کردیم راه خودمان را پیدا کنیم.

* اگر پدرم بازیگر مهمی نبود شاید من هم بازیگر مهمی نمی شدم.

* (درباره سوء استفاده کردن از نام پدر) یک بار کمیته ما را در خیابان گرفت، آن موقع سریال امام علی پخش می شد، من گفتم دختر معاویه ام، باور نکردند و ما را بردند در خانه، پدر من هم غیرتی، خلاصه آمدند و .

.

* بعد از ماجرای گلشیفته فضا سخت تر شد اما نامحسوس بود.

من یک سال پیشنهاد نداشتم، سال قبلش پرکارترین بازیگر بودم و سیمرغ هم نگرفتم.

* درباره سیمرغ گاهی تر و خشک با هم می سوزد، برخی به حق سیمرغ می گیرند و برخی هم به نوبت.

ما در خانواده، پی اش را به تنمان مالیدیم که سیمرغ نگیریم.

* زشت بود که به آقای عبدی سیمرغ ندهند، خیلی سال پیش باید جایزه را می گرفتند.

* مثل همه آدم ها من هم اشتباه داشته ام.

سه سال ممنوع کار بودم.

* وقتی آقای ملاقلی پور روی صحنه فیلم شارلاتان آمد، من می لرزیدم.

نه اینکه ازش بترسم، تحت تاثیر موقعیتش در کارش و سینما بودم.

جزو آرزوهام بود که با آقای ملاقلی پور کار کنم.

یادم هست وقتی فیلم میم مثل مادر را در جشنواره دیدم میخکوب شدم و بعد با خودم می گفتم که این آدم دیگر می خواهد چی �