یادی از فرامرز سلیمانی پس از رفتنش

سیدعلی صالحی در پی درگذشت فرامرز سلیمانی که چهارم دی ماه از دنیا رفت، از این شاعر و مترجم نوشت.

- متن این یادداشت که در اختیار بخش ادبیات ایسنا، قرار گرفته به شرح زیر است: الوداع واژه ها (یادنوشتی از خاطره دکتر فرامرز سلیمانی) دکتر فرامرز سلیمانی، شاعر و مترجم درگذشت.

در دوردست ها می زیست به ایام وداع با واژه.

آخرین دیدار ما به سال 2001 میلادی برمی گردد ، در واشنگتن.

در خانه علیرضا ربیع، نقاش، دیدار میسر شد.

آخرین دیدار! اما نخستین بار که دکتر سلیمانی را رخ به رخ دیدم ، اواسط دهه پنجاه خورشیدی بود.

به دیدن منوچهر آتشی در مجله تماشا رفته بودم.

منوچهر نازنین گفت: آدم محترمی شنیده می آیید ، گفت سید را نگه دار تا من هم بیایم.

شعرهایش را خوانده ای حتما.

فرامرز سلیمانی! چقدر خوشحال شدم .

در این سفر ، سپهری را دیده بودم ، و بسیاری از بزرگان کلمه را.

اتفاقا جوان لاغراندام، مودب و به شدت مهربانی هم وارد اتاق کار منوچهر شد.

عمران صلاحی بود.

منوچهر گفت: همکار ماست ، و شاعر و دوست! عمران ورقه ای دست آتشی داد و چایش سرد شد ، تا جوان دیگری با یک کیف چرمی بزرگ و باردار آمد ، پیپ می کشید.

به هم معرفی شدیم: فرامرز سلیمانی ، دکتر سلیمانی .