نقد اسماعیل امینی بر ترانه �کجایی� محسن چاووشی �آن رفیق خطرناک و عزیز� دقیقاً کجاست؟/ یادش به خیر آن روزگاری که ترانه ها معنی داشت

اسماعیل امینی شاعر و منتقد ادبی، طی یادداشتی به بررسی ترانه �کجایی� محسن چاووشی پرداخته است.

- بیا زخمامو یه جوری رفو کن عزیزم کجایی؟ دقیقا کجایی؟ کجایی تو بی من، تو بی من کجایی؟ کسانی گفته اند که بعضی از سطرهای این ترانه، یا معنای درست حسابی ندارد یا معنایش قابل فهم نیست.

حتی کسانی از اهل زبان فارسی کمک خواسته اند که سطرهای سخت این ترانه را برای شان معنا کنند.

حالا از اول تا آخر این ترانه را به زبان ساده بازنویسی می کنم، تا فهمیدن معنایش آسان بشود.

در این ترانه یک نفر است که حرف می زند برای یک نفر دیگر.

این که حرف می زند (راوی) به آن کسی که الان نیست می گوید که: تو در سینه من این چیزها را گذاشته ای: یه پاییز زرد و زمستون سرد و یه زندون تنگ و یه زخم قشنگ و غم جمعه عصر و غریبی حصر و یه دنیا سوالو بعد هم می گوید که: تو این چیزها را هم در سینه من گذاشته ای: جهانی دروغ و یه دنیا غروب و یه درد عمیق و یه تیزی تیغ و یه قلب مریض و یه آه غلیظ و یه دنیا محالو بنابراین آن کسی که این چیزهای ناجور و خطرناک را در سینه خواننده و راوی ماجرا گذاشته و غیبش زده، نباید آدم خوبی باشد، اما این راوی آن قدر آدم خوبی است که آن آدم غایب را با این کلمات دوستانه و مهربان صدا می کند: رفیقم کجایی؟ دقیقا کجایی؟ کجایی تو بی من، تو بی من کجایی؟ یه دنیا غریبم کجایی عز�