کپی کفاشیان از روی دست احمدی نژاد

سال 84 و در پایان هشت سال استقرار دولت اصلاحات، حرف از انتخاب محمود احمدی نژاد به عنوان رییس جمهور آینده ایران باعث خنده ایرانیان بود چرا که کسی تصور نمی کرد ملت راه رفته را بازگردند.

همان روزها کمی آن سوتر از زمین بازیِ سیاست، اوضاع فوتبال هم خوب بود.

محمد دادکان که پس از سال ها توانسته بود تیم ملی را به راحتی راهی جام جهانی کند و فدراسیونش مثل فدراسیون صفایی فراهانی، مستقل از نهاد دولت و بودجه دولتی بود، در راس فوتبال ایران حضور داشت.

در چنان فضایی اگر پیشگویی هم پیدا می شد و ریاستِ علی کفاشیان بر فدراسیون فوتبال را پیش بینی می کرد، پیشگویی اش با خنده و تمسخر همراه می شد.

اما سوم تیر 1384 و نوزدهم دی 1386 دو انتخاب ، همانقدر که عجیب بودند، تاثیرگذار هم شدند.

محمود احمدی نژاد، به کرات کابینه دولت خود را ساده زیست، پاکدست و خادم مردم می نامید و علی کفاشیان در فدراسیون فوتبال اگرچه چنین ادعایی نداشت اما بر یک اصل اصرار داشت: سلامت مالی .

اما اصرارهایش بر سلامت مالی خیلی زود زیرسئوال رفت.

او انتخاب مسئول مالی فدراسیون را که در اساسنامه به صراحت بر انتخابش توسط رای مجمع تاکید شده، نمایشی کرد و برادرهمسرش را در جایگاه امور مالی فدراسیون نشاند؛ اولین گام در راستای گریز از شفافیت مالی.