قلمروسازی حیوانی و ناکام داعش

قلمروسازی به عنوان یکی از مفاهیم مهم در جغرافیای سیاسی که به دلیل تفاوت در میان انسان و حیوان دارای تعاریف دوگانه است.

اندیشمندان جغرافیای سیاسی در حالی قلمروسازی انسان را تلاش انسان چه به صورت فردی و یا جمعی برای اعمال نظارت بر بخش مشخصی از فضا که محل زندگی آنان است تعریف میکنند که قلمروسازی حیوان را هر گونه تلاش و کوشش اعم از جنگ و درگیری، تهاجم، قتل و خونریزی برای بقا و گسترش قلمرو تحت اختیار می دانند.

واژه قلمروسازی برای اولین بار در سال 1920 توسط اتولوژیست ها که تخصص اصلی آنها مطالعه بر روی رفتار حیوانات در محیط طبیعی است مورد بررسی قرار گرفت.

مطالعات بر روی رفتار برخی حیوانات مانند میمون ها، برخی پرندگان، گربه ها و ماهی ها مشخص کرد که این حیوانات نسبت به حفظ فضایی که در آن به سر می¬برند حساسیت دارند و ضمن دفاع از آن، در مقابل تهاجم افراد دیگر نیز در تلاش هستند تا قلمرو تحت حاکمیت خود را افزایش دهند.

پس از این مطالعات که توسط اتولوژیست ها صورت گرفت پدیده ی قلمروسازی و قلمرومحوری در بسیاری از حیوانات به اثبات رسید و همچنین غریضی بودن این موضوع نیز در حیوانات مشخص شد.

در پی این مطالعات بسیاری از اندیشمندان حوزه جغرافیای سیاسی به تأسی از الگوی قلمرومحور و قلمروساز بودن حیوانات غریضی بودن این رفتار را به انسان ها نیز ت�