نوستالژی رامین؟

این رفتار که نمایشگاه را تحریم کنند مسبوق به سابقه است.

چنان که در اردیبهشت 78 و با بالا گرفتن بحث استیضاح وزیر ارشاد دولت اصلاحات ناگهان کنار کشیدند و به مثابه ابزار فشار عمل کردند - عصر ایران؛ مهرداد خدیر- بیست و یکمین نمایشگاه مطبوعات و پایگاه های خبری در حالی آغاز به کار کرده که یک جریان خاص رسانه ای می کوشد غیبت، انصراف یا تحریم خود رابه منزله مهم ترین خبر مربوط به این نمایشگاه معرفی کند.

البته از لفظ تحریم کمتر استفاده می کنند چرا که خروار خروار در مذمت تحریم – در معنی کلی سیاسی و اقتصادی آن - گفته و نوشته اند و می دانند که نمی توان برای یک مفهوم طی سال ها بار ضد ارزشی قایل شد و نوبت به خودشان که رسید جامه ای ارزشی بر آن بپوشانند.

به این معنی که اگر تحریم بد است – که بد و نکوهیده است- و به این اعتبار کشورهای غربی را سرزنش می کنند که چرا از ابزار تحریم برای محدود سازی برنامه هسته ای ایران استفاده کردند یا چنانچه در مقاطعی برخی گروه های سیاسی اعلام کنند چون نامزد مورد نظر خود را نیافته اند مجال شرکت در انتخابات را ندارند حتی اگراز لفظ تحریم استفاده کرده باشند متهم می شدند با این پیشینه البته قاعدتا خود نمی توانند یا نباید از این ابزار برای مقاصد سیاسی خود بهره ببرند و شاید از این رو بر واژه انصراف تاکید می ورزند.