/سجاد نوروزی/ نقدی بر سریال �تعبیر وارونه یک رویا� مقوایی از سوژه به جای روایت دست اول/ آیا جیرانی ما را �فیلم� کرده است؟

بلایی که جیرانی در �تعبیر وارونه یک رویا� بر سر سوژه نازل کرده، باعث می شود که ما شخصیت های کاریکاتوری و بی هویتی را ببنیم که در �فاجعه� غوطه ورند و سرگردان به این سو آن سو می روند - سجاد نوروزی* فیلمساز ما شعبده ای دیگر رو کرده است، شعبده ای بدتر از من مادرش هستم و بی کیفیت تر از خواب زده ها .

فریدون جیرانی برای ساخت سریال تعبیر وارونه یک رویا به  عرصه ای گام نهاده که اساساً درک درستی از آن ندارد.

این بدفهمی در جای جای سریال خود را نشان داده و در نهایت به شکل کاریکاتوریزه کردن شخصیت ها و سوژه ها نمایان گردید.

اگرچه قرمز ، اولین اثر جیرانی در اوج تحولات دهه 70 در غیاب دی وی دی های کنار خیابان و ماهواره توانست خودی نشان دهد اما بعد از آن هرچه جیرانی ساخته را هم مردم پس زده اند هم منتقدان.

  بنابراین سوال این است که با  کدام منطق ساخت چنین سریالی به جیرانی واگذار شده است؟ فیلمساز تریلر امنیتی – جاسوسی دیده است؟ اساساً در سریال جیرانی با تصویری کاریکاتوری از یک کیس امنیتی مواجه هستیم که باور پذیر نیست.

با وجود آنکه دو قسمت ابتدایی سریال قوی آغاز می شود اما در ادامه جیرانی به سراغ همان شیوه کلاسیک فیلمسازی شبه روشنفکری می رود و دوربین سر دست به پشت سر کاراکتر راه می افتد.