ختم سوره واقعه در روز دوشنبه اول ماه قمری برای توسعه روزی به تووصیه آیت الله بهجت

در سنت اخلاقی و سلوکی علمای شیعه، «اذکار و ختم های قرآنی» جایگاهی فراتر از توصیه های مقطعی دارند.

این اعمال، نتیجه ی تجربه ی طولانی بزرگان در تربیت نفس، - مرحوم آیت الله العظمی حسین علی بهجت فومنی (قدس سره) که از برجسته ترین چهره های عرفان عملی و فقه شیعه در قرن معاصر بودند، در موارد متعددی به این ختم توصیه کرده اند؛ به ویژه در شرایطی که فرد دچار تنگی معیشت، فشار مالی، انسداد مسیرهای رزق، یا بلاتکلیفی در امور مهم زندگی بوده است.

نکته ی مهم در توصیه های ایشان این است که هیچ گاه ختم را به عنوان عملی مکانیکی معرفی نمی کردند، بلکه همواره بر نیت، طهارت باطنی، مراقبت اخلاقی و توکل حقیقی تأکید داشتند.

جایگاه سوره واقعه در روایات سوره واقعه (سوره 56 قرآن کریم) از سوره هایی است که در روایات متعددی از پیامبر اکرم (ص) و اهل بیت (ع) درباره آن آمده است: کسی که سوره واقعه را مداومت کند، فقر به او روی نمی آورد این سوره، انسان را به حقیقت رزق، مالکیت حقیقی خداوند، و ناپایداری اسباب ظاهری متوجه می سازد قرائت مداوم آن، دل را از وابستگی افراطی به اسباب مادی آزاد می کند.

از نگاه عرفانی، سوره واقعه جهان بینی انسان نسبت به رزق را اصلاح می کند و همین اصلاح نگاه، مقدمه ی گشایش های بیرونی می شود.