ماک؛ وقتی کامیون فقط ابزار نبود و صنعت هنوز رنگ و بو داشت

ماک در ایران فقط یک کشنده نبود؛ یک نشانه بود.

نشانه ای از دورانی که تولید، معنا داشت و اسم آدم ها هنوز کنار ماشین ها می ماند.

ماک یعنی اصغر قندچی، - به گزارش تابناک؛ماک در حافظه جاده ای ایران، چیزی فراتر از یک خودرو سنگین است.

برای نسل راننده هایی که جاده را با دست های ترک خورده و شب های بی پایان شناختند، ماک یعنی اطمینان.

یعنی موتوری که اگر درست با آن رفتار کنی، تو را وسط راه رها نمی کند.

این تصویر تصادفی ساخته نشد.

پشت آن، یک نگاه صنعتی ایستاده بود؛ نگاهی که اسمش در ایران با اصغر قندچی گره خورد.

قندچی از آن جنس صنعتگرانی بود که ماشین را از روی کاتالوگ نمی شناخت.

او موتور را لمس می کرد، صدا را می شنید، لرزش را می فهمید.

ماک زمانی وارد ایران شد که کشور در حال توسعه شبکه جاده ای بود، بار سنگین جابه جا می شد و نیاز به کشنده ای وجود داشت که طاقت بیاورد.

پاسخ، ماک بود؛ اما نه به شکل خام آمریکایی، بلکه نسخه ای که برای ایران فهمیده شده بود.

ایران کاوه در دهه های 40 و 50 شمسی، صرفاً خط مونتاژ نبود.

این شرکت به تدریج به یک مرکز مهندسی عملی تبدیل شد.

کامیون های ماک تولیدشده در ایران، عموماً در کلاس کشنده های سنگین جاده ای قرار می گرفتند؛ ماشین هایی با شاسی نردبانی فوق العاده ضخیم که از فولاد سنگین ساخته شده بود و برای تحمل بارهای بالای 30 تا 40 �