چرا عکس های کیارستمی معروف شدند؟

در عالم هنر، کمتر کسی است که نام «عباس کیارستمی» به گوشش نخورده باشد یا نداند که این اسم با سینما پیوند عمیقی دارد.

حتی اگر هم فیلم هایش را ندیده باشیم، - به گزارش تابناک به نقل از ایسنا، برای کیارستمی، سینما و عکاسی دو مسیر جداگانه اما هم ارزش بودند؛ هرچند خودش بارها تأکید کرده بود که عکاسی را به دلیل سادگی و استقلالش ترجیح می دهد: هر دو را دوست دارم، اما شرایط عکاسی راحت تر است؛ چون به دکور، سرمایه و امکانات آن چنانی نیاز ندارد.

او همچنین باور داشت که این عکاسی بوده که بر سینمایش اثر گذاشته، و نه برعکس؛ شاید به همین خاطر است که ریشه های بصری و مینیمالیستی فیلم هایش را می توان در همان تجربه های عکاسانه جست وجو کرد.

کیارستمی 30 سال عکاسی کرد و تجربه تمام سال هایی که از پشت لنز به جهان نگاه کرد، به آثار بسیار متنوعی تبدیل شد که در 10 دسته کلی تقسیم بندی می شوند؛ سفید برفی ، باران ، راه ها ، مهتاب ، درها و یادها ، درخت و کلاغ ، دیوار ، پنجره رو به حیات ، گاو به من نگاه کن و تعدادی دیگر که برخی از آنها در ایران به نمایش گذاشته نشدند.

آنچه در عکس های کیارستمی دیده می شود، حداقل در ظاهر تفاوت چندانی با فیلم هایش ندارد.

همان نگاه ساده و در عین حال انتزاعی در عکس های او تکرار شده است.