مرثیه ای برای خانه تاریخی امین لشگر

قصه قصه غم انگیز خانه امین لشگر به شماره 3400 ثبت میراث ملی است که در کشاقوس مالک و شهرداری سال ها است دچار تخریب شده و با وجود پیگیری های متعدد فعالان فرهنگی جهت مرمت این خانه، - سالیان در مقام دانشجو و مدت ها در منصب استادی، به عشق تاریخ وطنم در بافت های تاریخی این مرز و بوم پرسه زده ام.

خرابه ها را نظاره کرده ام و گاه اشک ریخته ام؛ به خاطر مردمانی که زمانی زیر این سقف های بلند، تکیه بر دیوارهای قطور غصه خورده، خندیده و زیسته اند.

جهانِ غرب را با تمام جذابیت هایش رها کرده ام و به جست وجوی میراث اجدادمان در این سرزمین مانده و معلمی کرده ام.

هر ساله به رسم ادایِ دین خود به این تاریخ و گذشته غنی پدرانم، جوانان بسیاری را به انگیزه آبادانی ایرانم، به دل این بافت های شهری کهن و مملو از زیبایی وصف ناشدنی و گاه کشف نشده، دعوت کرده ام.

نگاه های پر رمز و راز و آمیخته از تحسین آنها را لذت برده ام و برای پرسش های آنها به دنبال پاسخ هایی بوده ام که با عقلانیتِ انسان امروزی و دغدغه های منِ ایران دوست، سازگاری داشته باشد.

چه روز سختی بود امروز وقتی با ذوق از آنها خواسته بودم همراهم شوند و به دیدن قلب عودلاجان بیایند؛ جایی که آب روزگاری در آن روان بود و همزیستی مسالمت آمیز ادیان را به خود دیده بود.