وقتی یک طرح ملی، پشت درهای بسته جا می ماند

طرح تقویت بنیه علمی دانش آموزان مناطق کم برخوردار از سال 1396، در سکوت و بی هیاهو، اما با اثری عمیق و ماندگار، در دل مناطق محروم نفت خیز جوانه زد؛ ابتدا در غرب کارون و یک سال بعد در پارس جنوبی.

طرحی که نه با تابلوهای عمرانی، بلکه با امید، با کتاب، با کلاس درس و با رؤیای آینده ساخته شد.

اقبال عمومی مردم استان های بوشهر و خوزستان، این طرح را دهان به دهان چرخاند.

خانواده ها دیدند که فرزندانشان، برای نخستین بار، دیده می شوند؛ آموزش وپرورش دید که دستش برای اقدامات مسئولانه بازتر شده؛ دبیران فرصت ارتقای حرفه ای یافتند و دانش آموزان، بنیه علمی شان تقویت شد.

آمارها حرف می زدند.

قبولی کنکور در این استان ها هر سال افزایش یافت.

شهرستان هایی که سال ها حتی یک قبولی پزشکی یا مهندسی نداشتند، ناگهان شاهد موفقیت های چشمگیر شدند.

در استان بوشهر، تعداد قبولی های زیر هزار، سالانه بین 50 تا 70 نفر افزایش پیدا کرد و ارتقای 4 تا 5 رتبه ای استان در نتایج کنکور، به واقعیتی انکارناپذیر بدل شد.

باید صریح گفت: این طرح، موفق ترین نمونه مسئولیت اجتماعی وزارت نفت بود؛ طرحی با اثر اجتماعی قابل سنجش، ارزیابی پذیر و ملموس.

نفت، در این پروژه، از برج های شیشه ای پایین آمد و در کنار مردم ایستاد؛ به آن ها این پیام را داد که اگر توانمند شوند و تا مدارج عالی تحصیل پیش ب