هر کاسه آش، یک نوستالژی از دیار کردستان

محال است از دیار کردستان باشی و خاطره روزهای برفی و سرد زمستان در ذهنت زنده نباشد؛ روزهایی که از مدرسه یا محل کار به خانه بازمی گشتی و هنوز به در نرسیده، - ایسنا/کردستان محال است از دیار کردستان باشی و خاطره روزهای برفی و سرد زمستان در ذهنت زنده نباشد؛ روزهایی که از مدرسه یا محل کار به خانه بازمی گشتی و هنوز به در نرسیده، عطر غذای کُردی و محلی در کوچه و راه پله ها به استقبالت می آمد، بویی که خستگی را از تن می گرفت و خبر از گرمای خانه می داد.

همین کە زمستان نیمچە رخی نشان می داد، مادران بی آنکه چیزی گفته شود، آستین همت بالا می زدند و قابلمەهای روحی کە شکل دیزی هم داشت بار می گذاشتند؛ غذاهایی محلی کە نە فقط برای سیر کردن شکم بلکە به نیت گرم نگه داشتن خانه، مراقبت از خانواده و گذر سالم از سرمای سخت زمستان پخته می شد.

هر کاسه آش، سهمی از مهر مادرانه و دانشی بود که نسل به نسل منتقل شده بود؛ دانشی که می دانست چگونه از دل ساده ترین مواد، قوتی بسازد که هم بدن را گرم کند و هم دل را؛ برای بسیاری از مردم کردستان بە ویژە ما کە از دیار کردستانیم زمستان هنوز هم با همان تصویر آغاز می شود، بخار آرامی که از دیگ آش بالا می رود و بوی نابی کە کل خانە را دربرمی گیرد.