پرسش تازه ای که بهرام بیضایی پیش رویمان گذاشت

بهرام بیضایی که همواره بدیهی ترین امور را به پرسش می گذاشت، حالا هم در این هیاهوی بی امان زمانه، بار دیگر ما را به درنگ دعوت کرده است؛ درنگی در باب اینکه او در خاک کدامین سرزمین آرام خواهد گرفت و درختان کدام خاک، - پرسش تازه ای که بهرام بیضایی پیش رویمان گذاشت بهرام بیضایی که همواره بدیهی ترین امور را به پرسش می گذاشت، حالا هم در این هیاهوی بی امان زمانه، بار دیگر ما را به درنگ دعوت کرده است؛ درنگی در باب اینکه او در خاک کدامین سرزمین آرام خواهد گرفت و درختان کدام خاک، سایه سارش خواهند بود.

قصد سوگواری نداریم که زندگی اش سراسر دانش است و زایش و زیبایی و اگر سوگی است بر ماست که حتی بر ما هم نیست چراکه هم عصر او بودیم و از او خواندیم و شنیدیم و بخشی از زیباترین ساخته های نمایشی این سرزمین را که هنر او بود، به تماشا نشستیم.

نسل خوشبختی بودیم که تجربه همزیستی با تعدادی از بزرگان هم عصر خود را به دست آوردیم، هرچند که به اقتضای جوانی، شاید در پی ثبت و ضبط این تجربیات نبودیم و چشم به فرداهایی دورتر دوخته بودیم که این، نخستین خطایمان بود.

آنچه پیش رو دارید، ستایش نامه یا سوگ نامه بهرام بیضایی نیست بلکه مرور لحظاتی است که به عنوان خبرنگار ایسنا با او هم کلام شده ایم؛ لحظاتی که قرار نبوده در جایی ثبت شوند اما تجربه ای است گرانسنگ که ب�