نهادسازی فرهنگی؛ شرط گذار میراث ناملموس از ثبت به حیات اجتماعی

وزیر میراث فرهنگی دریادداشتی نوشت: ثبت جهانی میراث فرهنگی، در معنای عمیق و تمدنی خود، مداخله ای آگاهانه در فرآیند بازنمایی، بازتعریف و بازتولید هویت فرهنگی ملت هاست.

- وزیر میراث فرهنگی دریادداشتی نوشت: ثبت جهانی میراث فرهنگی، در معنای عمیق و تمدنی خود، مداخله ای آگاهانه در فرآیند بازنمایی، بازتعریف و بازتولید هویت فرهنگی ملت هاست.

آن گاه که یک هنر یا آیین در فهرست جهانی ثبت می شود، اقدامی ارزشمند، اما ناتمام تلقی می گردد.

پرسش اصلی این است: پس از ثبت، چه افقی گشوده می شود؟ به گزارش خبرگزاری صدا و سیما   سیدرضا صالحی امیری در یادداشتش آورده است: ایران زمین، در طول تاریخ خود، واجد نوعی عقلانیت فرهنگی بوده است؛ عقلانیتی که تداوم هویت را در دل دگرگونی های سیاسی، اجتماعی و تاریخی ممکن ساخته است.

سال ها پیش، در مقاله ای با عنوان رمز ماندگاری فرهنگ ایرانی ، بر این نکته تاکید کرده ام که تداوم حیات ایران، بیش از آنکه بر قدرت سخت یا انسجام سیاسی استوار باشد، بر غنای فرهنگی این سرزمین تکیه دارد؛ غنایی که در آن، معماری، هنر، معنا و معرفت، در زیست فرهنگی، به هم بسته معنا و مفهوم پیدا می کنند.

هنر آینه کاری، در این چارچوب، صورت بندی یک جریان فرهنگی است.