چرا مشاهیر ایران در خاکی دور از وطن آرام بگیرند؟

پرسش اساسی این است که چرا مشاهیر ایران در غربت می میرند و در همان خاک آرام بگیرند؟ این پرسشی بود که دو سال و نیم قبل در پی مرگ فخری خوروش هم درانداختیم و به فهرست در غربت مردگان فرهنگ و هنر پرداختیم.

- به گزارش تابناک، عصر ایران نوشت: این نوشته در نقد تصمیم مژده شمسایی عزیز نیست که، چون آیدای شاملو بود برای باستان شناسِ زبان پارسی و نابغه فرهنگ و هنر و بی حضور او بعید بود بیضایی بزرگ و یگانه 87 سال بپاید اگرچه سبک زندگی او از بسیاری پاکیزه تر بود و همین هم نقش داشت.

تصمیم اعلام شده یار و همراه و تیمارگر این است که جسد بهرام بیضایی به ایران منتقل نمی شود و در همان آمریکا به خاک می سپارند.

(کلمه جسد را از سر ناآگاهی به کار نمی برم، چون از بس به جای جسد و جنازه گفته ایم پیکر برخی گمان می برند اگر بگویی جسد یا جنازه توهین است.

درست است که پیکر پارسی است ولی بار معنایی جسد بیشتر است کما این که مسعود کیمیایی برای رمان خود همین واژه را برگزیده است.

) خانم شمسایی گفته به جای تقاضای انتقال پیکر خواستار انتشار آثار در محاق توقیف و منتظر مجوز بیضایی باشید و البته نیاز نبوده توضیح دهد که به دلیل پاره ای مسایل فنی، انتقال و تدفین بحث انگیز می شد و کیهان هم ول کن ماجرا نبود.