وقتی همه تو ضرریم!

مسئله، جا ماندن از سود نیست.

مسئله، داشتن اقتصادی است که من و شما مجبور نباشیم هر روز بین امنیت روانی و امنیت مالی یکی را قربانی کنیم - زمستان امسال برای خیلی ها شبیه مسابقه شروع شد.

دلار افسار پاره کرد.

سکه رکورد زد و طلا هر روز وارد محدوده ترسناک تری شد.

فراتر از مسابقه عدد ها و زمانی که گرد و غبار خبرها می خوابد، ما می مانیم و یک واقعیت تلخ.

در این بازی همه ضرر کردیم.

حتی آنهایی که فکر می کنند روی کاغذ از گرانی دلار و طلا و سکه سودی به جیب زدند.

این را همه می دانیم.

جهش قیمت ها در بازار معنا ساده ای دارد.

حداقل کسی ثروتمند نمی شود.

احتمالا همه ما در اطرافمان کسی را می شناسیم که با حسرت می گوید کاش پارسال دلار می خریدم.

کاش تابستان امسال که نرخ طلا تا گرمی شش میلیون و 200 هزار تومان پایین رفت، سراغ طلا می رفتم.

دفعه اولی نیست که با این مدل جمله ها روبرو نمی شویم.

تکراری است اما راستش را بخواهید اصلا مهم نیست.

مهم این است که بخش قابل توجهی از مردم اصلا سرمایه آزادی ندارند که در لحظه درست وارد بازار شوند.

کسی که در زمستان 1404 با تورم 52 درصدی دست و پنجه نرم می کند و درآمدش صرف اجاره، قسط، خوراک و رفت وآمد می شود، حتی اگر بهترین تحلیلگر بازار هم باشد، کم می آورد.