وقتی آسمان هم پمپ بنزین می شود؛ سوخت گیری هوایی جنگنده ها

هیچ چیز در پرواز یک جنگنده، به اندازه لحظه ای که نوک هواپیما چند متر با شکم یک غول سوخت رسان فاصله دارد، نفس گیر نیست؛ جایی که آسمان دیگر فقط محل نبرد نیست، - به گزارش تابناک؛پرواز جنگنده، برخلاف تصور عامه، نه با قدرت موتور که با محدودیت سوخت تعریف می شود.

هر چقدر هم که رانش موتور بالا باشد، هر چقدر هم که پس سوزها شعله بکشند، در نهایت این حجم سوخت داخلی و خارجی است که تعیین می کند هواپیما تا کجا می تواند پیش برود، چقدر در منطقه باقی بماند و آیا اصلاً شانسی برای بازگشت دارد یا نه.

این جاست که مفهوم سوخت گیری هوایی از یک قابلیت لوکس به یک ضرورت حیاتی تبدیل می شود.

در جنگ های مدرن، به ویژه از دهه 60 میلادی به بعد، دیگر مأموریت ها محدود به مرزها نبودند.

عمق خاک دشمن، اسکورت بمب افکن ها، گشت های طولانی CAP، مأموریت های شناسایی و حتی پروازهای بازدارنده، همه نیازمند ماندگاری طولانی در آسمان بودند.

هیچ جنگنده ای، حتی فانتوم با آن مخازن عظیم و توان حمل تانک های سوخت خارجی، نمی توانست بدون پشتیبانی هوایی چنین مأموریت هایی را انجام دهد.

سوخت گیری هوایی در ساده ترین تعریف، انتقال سوخت از یک هواپیمای تانکر به یک هواپیمای گیرنده در حال پرواز است.