جایی که وداع آخر هم هزینه بردار است

روزگاری وقتی کسی دار فانی را وداع می گفت، دیگر مهم نبود از کدام طبقه اجتماعی یا با چه میزان درآمد و اندوخته ای است! در پایان مسیر، همه آدم ها اعم از فقیر و غنی، - جایی که وداع آخر هم هزینه بردار است ایسنا/کردستان روزگاری وقتی کسی دار فانی را وداع می گفت، دیگر مهم نبود از کدام طبقه اجتماعی یا با چه میزان درآمد و اندوخته ای است! در پایان مسیر، همه آدم ها اعم از فقیر و غنی، کارگر و کارمند، دارا و ندار، کوچک و بزرگ در کنار هم و در دل یک خاک آرام می گرفتند؛ جایی کە نه ثروت معنا داشت نه مقام و نه فاصله میان آدم ها و سرانجامِ همه یکی بود.

روزگار گذشت و جمعیت، هر روز بیش از پیش فزونی یافت، همان گونه که قدم های تازه ای بر زمین گذاشته می شد از سوی دیگر قدم هایی از حرکت می ایستاد و یک نفر بار سفر می بست و ساز آخرت کوک می کرد، به همان اندازه که بر شمار زندگان افزوده می شد، جمعیت خفتگانِ آرامستان نیز بیشتر و بیشتر شد.

تا همین دیروز هرکدام از آرامستان ها تنها از قطعه های یک و دو تشکیل می شد؛ اما با افزایش جمعیت، آن نیز ناگزیر بزرگ تر شد، کوه ها تراش خوردند، زمین ها هموار شدند، قبرهای تازه حفاری شدند و آرامستان همچون شهری خاموش، طبقه طبقه و گسترده تر از همیشه قد کشید.