آب فقط عدد و نمودار نیست؛ بحران وقتی حل می شود که شخصی شود

اگر بحران آب صرفا مجموعه ای از آمارهای علمی باشد، برای مردم «امر شخصی» نمی شود.

اما وقتی به بخشی از داستان روزمره و هویت جمعی تبدیل شود، مسوولیت پذیری شکل می گیرد.

- آب فقط عدد و نمودار نیست؛ بحران وقتی حل می شود که شخصی شود اگر بحران آب صرفا مجموعه ای از آمارهای علمی باشد، برای مردم امر شخصی نمی شود.

اما وقتی به بخشی از داستان روزمره و هویت جمعی تبدیل شود، مسوولیت پذیری شکل می گیرد.

معراج یاری روزنامه اعتماد ایران سال هاست در آینه حقیقت با چهره ای نگران کننده روبه رو است: کمبود منابع آب.

هر بار که مخازن سدها خالی می شود یا تصاویر فرونشست دشت ها منتشر می شود، افکار عمومی دوباره با این پرسش مواجه می شود که چرا مردم کمتر صرفه جویی می کنند؟ اما مساله فقط یک دعوت ساده به کم مصرفی نیست.

این یک کنش جمعی است؛ چیزی که در ادبیات علوم اجتماعی، از مانسول اولسن گرفته تا نوربرت الیاس، همواره با چالش هایی چون سواری مجانی، نبود اعتماد عمومی و دشواری هماهنگی همراه بوده است.

  این همان چیزی است که اولسن در کتاب منطق کنش جمعی (1965) توضیح می دهد: در هر اقدام مشترک، افراد ممکن است مشارکت نکنند، چون مطمئنند نتیجه بدون آن ها هم حاصل می شود.

از نگاه پیتر برگر و توماس لاکمن، واقعیت اجتماعی چیزی نیست جز محصول روایت ها، نمادها و برساخت های مشترکی که مرد�