قدرت نامریی ایران؛ چگونه «دیپلماسی سایه» معادلات منطقه را شکل می دهد؟

گزارشی تحلیلی از «میدل ایست مانیتور» با تأکید بر مفهوم «دیپلماسی سایه» استدلال می کند که قدرت واقعی ایران نه در تقابل های آشکار نظامی، بلکه در شبکه ای نامریی از کنش سیاسی، - به گزارش سرویس بین الملل جماران، میدل ایست مانیتور نوشت: با تشدید بی سابقه تنش میان اسراییل و ایران ــ تا آنجا که در ژوئن 2025 موشک های دو طرف مستقیماً با یکدیگر درگیر شدند و ملموس ترین رویارویی نظامی تاریخ روابط این دو رقم خورد ــ این استدلال قوت می گیرد که قدرت واقعی ایران نه در آن چیزی است که دیده می شود، بلکه در آن چیزی نهفته است که سال ها برای پنهان نگه داشتنش تلاش کرده است.

در حالی که نگاه ها به موشک های بالستیکی دوخته شده که آسمان خاورمیانه را درمی نوردند، روشن می شود که مؤثرترین سلاح ایران همچنان نامریی است.

ایران طی چند دهه گذشته دشمنان خود را سردرگم کرده است؛ کشوری که هم زمان منزوی و اجتناب ناپذیر، گاهی ضعیف اما تاب آور بوده است.

به گفته حمیدرضا عزیزی از شورای خاورمیانه در امور جهانی، این تناقض ظاهری بازتاب یک الگوی سیاست خارجی است که می کوشد ضعف مادی را از طریق ابهام راهبردی و فرافکنی غیرمستقیم قدرت جبران کند.

مهم ترین مهارت سیاست خارجی ایران را می توان دیپلماسی سایه نامید: اثرگذاری بر نتیجه، بدون حضور رسمی در صحنه تصمیم گیری.