شب چله، جشن ایرانیان برای پیروزی نور بر تاریکی

بررسی باور های کهن ایرانی نشان می دهد شب چله هم زمان با اوج تاریکی سال، نمادی از امید و آغاز فزونی نور است؛ - فرهود شکوهی در گفت و گو با خبرنگار صداوسیما ، گفت: بر پایه باور ها و محاسبات نجومی، از آغاز سال و پس از نوروز، میزان نور روز ها به تدریج کاهش یافته و بر طول شب افزوده می شود؛ این روند تا شب پایانی ماه آذر ادامه دارد؛ شبی که بیشترین میزان تاریکی و کمترین میزان نور در طول سال رخ می دهد و به شب یلدا شهرت دارد.

  وی ادامه داد: پس از این شب، از بامداد اول دی ماه، روند افزایش نور و کاهش تاریکی آغاز می شود.

ایرانیان باستان که نور را نماد زندگی و پیروزی می دانستند، این دگرگونی طبیعی را به عنوان غلبه روشنایی بر تاریکی جشن می گرفتند و شب سی ام آذر را گرامی می داشتند.

  شکوهی گفت: در فرهنگ کهن ایرانی، شب یلدا با نام هایی، چون شب بزرگ یا شب چله شناخته می شود.

این شب، آغاز چهل روز نخست زمستان یا چله بزرگ است؛ دوره ای که سرمای سخت تری بر ایران حاکم بوده است.

پس از پایان این چهل روز، جشن سده با افروختن آتش برگزار می شد تا نمادی از گرما، نور و همبستگی اجتماعی باشد.

  وی افزود: بر اساس روایت های تاریخی، سرمای شدید در گذشته جان بسیاری از مردم را می گرفت و آیین های جمعی، فرصتی برای آگاهی از حال یکدیگر و تقویت روحیه همدلی فراهم می کرد.