کافه نادری و نوستالژی صادق هدایت، جلال آل احمد و کلی صندلی لهستانی

آری کافه نادری حتی برای انگلیسی جماعت هم که به سفارت آن طرف خیابان رفت و آمد داشتند جذاب بود.

- عصر ایران ؛ علی نجومی ــ این روزها که نفس تهران از دود و دم گرفته و به قول سهراب جان سپهری ریه ها پر از اکسیژن مرگ است شاید تصور این که روزگاری همین تهران نازنینمان با درخت های چنار قد کشیده به آسمانش و جوی های پر ز آبش، آدمی را سرحال می آورد دشوار باشد.

در آن روزها تهران طبیعتا این قدر بزرگ و پرجمعیت نبود.

انگشت شماری خیابان اصلی داشت و خیابان انقلاب فعلی حد شمالی  و خیابان شوش حد جنوبی آن بودند.

اما شهرت تهران در آن زمانی که محل صحبت ماست و می شود اوایل سال های 1300 کم کم داشتن کافه را به شکل فرنگی تجربه می کند.

رضاخان که تازه بر تخت سلطنت نشسته بود بدش نمی آمد ایران اساسا فرنگی بشود و سرگرمی های مردم هم شکلی غربی طور بیابد.

در این میان ارامنه عزیز ایران زمین مانند خیلی کارهای دیگر پیش قدم بودند و تاریخ بسیاری از کافه های درجه یک تهران را که بخوانید رد پای ارامنه را در آن ها خواهید دید.

در این مجال می خواهیم برویم به سال 1306 خیابان نادری رو به روی باغ سفارت بریتانیا.

خیابانی که حالا نامش جمهوری اسلامی شده است.

حکایت تاسیس و پاتوق شدن خاچیک مادیکیانس که یک ارمنی مهاجر بود در این سال تصمیم گرفت تا کافه ای به سبک و سیاق فرنگ تاسیس کند .