معیشت کارگران: اکنون میان دو هیچ

اینکه یک جوان پس از اتمام سربازی اش، افق پیش روی جوانیش را به قدر یک پراید کوچک کرده باشد تا فقط نفس بکشد درحالیکه دوره انتظار برای خرید خانه با مزد مصوب کارگران به بیش از 100 سال رسیده است ، - آیا جز حس استیصال و ناکامی ایجاد می کند؟! عصر ایران؛ مسعودمجاوری -  بوی این درد دل خسرو از آن باد آمد/ کاین چه بد برسرت ای ملک مه آباد آمد/ من چو از خسروام این شکوه همی یادآمد/ درودیوار درآن خانه به فریاد آمد  (میرزاده عشقی) فکرش را بکنید که یک کارگر کارخانه روزی 8ساعت از جوانی اش را با ماهی15 میلیون تومان معاوضه می کند وفرض می کنیم که مجبور نیست روزی دو تا 4 ساعت اضافه کاری اجباری بدون مزد(بیگاری)انجام دهد.

شاید کارفرمایش درکنار سودورزی که اقتضای منطق اقتصادی و اساسا زیست انسانی ست اندکی هم به مسائل انسانی پایبند است و خیر دنیا را در کنار باقیات آخرت می خواهد.

در چنین وضعیتی اگر این جوان یک زندگی نسبتا مستقل اقتصادی در کنار پدرو مادرش  داشته باشد می خواهم بررسی کنم  چقدر از چاله های زندگی اش را با این دستمزد پر خواهد کرد.

داشتن یک خودروی سورای -درحد پراید- طبیعی ترین حق این جوان است و اگر او یکسال درآمد ماهانه اش را کاملا پس انداز کند وخرج خورد و خوراکش را پدر و مادر بدهد  به هیچ عنوان لباس یا کتاب نخرد و  سینما نرود و سیگار نکشد و ورزش هم ن�