از ضرورت تا رانت: ماجرای تلخ خطوط سفید خبرنگاری/خبرنگاران ایرانی در کوره فیلترینگ!

بادکنکی که از سال 1396 در دوره وزارت آذری جهرمی، مثلا برای علاج هیولای ناقص الخلقه فیلترینگ شروع به باد شدن کرده بود، - در جامعه ای که فیلترینگ به یک اصل مدیریتی غلط تبدیل شده، دسترسی به اینترنت بدون فیلتر بی گمان یک رانت است.

اما برای روزنامه نگار، این رانت همزمان یک ضرورت حیاتی است که توسط فیلترینگ ابتدا سلب شده است و سپس به روزنامه نگاران و اهالی خبر به طور ناقص و غیر اصولی بازگردانده شده است، یک روزنامه نگار چگونه می تواند خبری را رصد کرد، تحلیلی بنویسد یا گزارشی تهیه کند وقتی ابزار های اصلی کار فیلتر شده اند؟ این پارادوکس، خبرنگاران را در موقعیتی دوسر باخت قرار داده: استفاده از این امکان به معنای رانت خواری است و چشم پوشی از آن، تسلیم شدن به فیلترینگ! و دقیقاً همین جاست که موقعیت دشوار اخلاقی و حرفه ای شکل می گیرد: چه باید کرد؟ در این کوره چه باید کرد؟در این کوره که هم سیخ می سوزد و هم کباب، خبرنگار ایرانی چه باید بکند؟ چه می تواند بکند؟ طبیعی است میلیون ها ایرانی محروم از اینترنت آزاد، وقتی متوجه می شوند اهالی رسانه از این فرصت بهره مند هستند، خشمگین و بی اعتماد می شوند.

وضعیت وقتی اسفناک تر و حتی خنده دارتر می شود که حامیان فیلترینگ خود با سیم کارت بدون فیلتر در فضای مجازی حضور دارند ! سال ها پیش، صدای هشدار از سوی ا�