روایتی از سودانِ فراموش شده: جنگی که یک ملت را می بلعد و جهان آن را نمی بیند

در میانه ی یکی از خاموش ترین فجایع معاصر، روایت یک نویسنده سودانی تصویری انسانی و تکان دهنده از جنگی ارائه می دهد که جهان تقریباً آن را نمی بیند.

- به گزارش سرویس بین الملل جماران، فاطین عباس نویسنده در کالج بارد برلین در مصاحبه با اشپیگل گفت: چند هفته پیش مطلع شدم که خاله ام، لایلا، در قاهره درگذشته است.

او 76 سال داشت.

مانند سایر اعضای خانواده ام، او نیز در بهار 2023 از ایالت خارطوم در سودان اخراج شده بود تنها چند هفته پس از آغاز خونین ترین جنگی که این کشور تاکنون تجربه کرده است.

در آوریل همان سال، در پایتخت درگیری هایی میان نیروهای پشتیبانی سریع (RSF) یک گروه شبه نظامی و ارتش رسمی کشور آغاز شد.

اقوامم، از جمله پدرم، به مصر رسیدند.

از آن زمان تاکنون 14 میلیون سودانی دیگر آواره شده اند، که بیشتر آن ها در داخل کشور مانده اند.

وقتی با خانواده ام در قاهره صحبت می کردم، غم از دست دادن خاله ام لایلا بی پایان بود.

من تقریباً هیچ کسی را نمی شناختم که به اندازه او مهربان و دلسوز باشد.

یادم می آید که در روزهای بهتر به خانه او می رفتیم، زمانی که روزها بیشتر با خنده و غذاهای مشترک پر شده بود.

یادم می آید که او اجازه نمی داد از میز بلند شوم مگر اینکه واقعاً سیر شده باشم.