پهلوی و ماچادو، دو عروسک جدید واشنگتن: از ونزوئلا تا ایران، ایالات متحده همواره با چهره هایی روبه روست که برای تغییر حکومت اعلام آمادگی می کنند، اما دغدغه ای برای منافع واقعی مردم کشورهای خود ندارند

هم زمان با اوج گیری دوباره بحث «حاکمان دست نشانده» در سیاست جهانی، روایت برتولوچی از امپراتوری که به امید بازگشت به تخت، کشورش را به آتش کشید، - به گزارش سرویس بین الملل جماران، کارنت افرز نوشت: در فیلم آخرین امپراتور ساخته برناردو برتولوچی (1987)، صحنه ای کلیدی وجود دارد که طی آن پو یی ، امپراتور خردسال چین، پس از بیش از یک دهه تبعید از کاخ سلطنتی، فرصت بازگشت دوباره به قدرت را می یابد.

او تختی بازسازی شده، درباری خیره کننده و ارتشی حامی پیش روی خود دارد؛ اما این ارتش، ارتش ژاپن است؛ نیرویی که هیچ گاه حرص و طمع آشکار خود نسبت به منابع مانچوری را پنهان نکرده است.

همسرش با شگفتی هشدار می دهد: نمی بینی ژاپنی ها دارند از تو استفاده می کنند؟ اما برای امپراتور، ارزش تخت بیش از این هاست: باید تلاش کنم من از آنها استفاده کنم.

نتیجه این انتخاب، دهه ای از ویرانی کشور تحت حاکمیت اوست.

پدیده حاکمان دست نشانده سابقه ای طولانی دارد؛ از هیرود بزرگ، پادشاه یهودیه که به وسیله امپراتوری روم بر سر قدرت نگه داشته شد، تا نمونه های مدرن تر.

سازوکار این پدیده همیشه آن چنان که انتظار می رود عمل نمی کند.

گاه نخ های کنترل از سوی قدرت خارجی آشکار است، و گاه برخی چهره های سیاسی تنها با اتکا به همین حمایت ها می توانند به قدرت دست یابند.