غیبت دانشگاه و صدای سکوت دانشجو بر پرده نقره ای

این فیلم ها که نمونه هایی مهم از روایت دانشگاه و نقش پرسشگرانه دانشجو در جامعه را روایت می کردند به مرور زمان تعدادشان کمتر شد تا اواخر دهه 80 که «عصبانی نیستم»، - این فیلم ها که نمونه هایی مهم از روایت دانشگاه و نقش پرسشگرانه دانشجو در جامعه را روایت می کردند به مرور زمان تعدادشان کمتر شد تا اواخر دهه 80 که عصبانی نیستم ، قصه پردرد دانشجویان ستاره دار و شرایط بد اقتصادی جامعه در آن دوران را روایت کرد.

   سینمای ایران که در دهه های 70 و 80 خورشیدی صریح ترین فیلم های اعتراضی و دانشجویی را نمایش می داد، آنقدر از این گونه آثار تهی شده که دیگر باید فقط با خاطرات اعتراض ، متولد ماه مهر و من عصبانی نیستم سر کرد.

به گزارش ایسنا، 16 آذر روز دانشجو، یادآور روزگاری است که دانشگاه در سینمای ایران صحنه اعتراض و فریاد بود و اوج آن را همزمان با دوران اصلاحات شاهد بودیم این در حالی است که دهه اخیر، دوران غیبت و سکوتِ دانشگاه بر پرده نقره ای سینما بوده؛ سینمایی که فیلم های مهمی را از فیلمسازانی نامدار با بازنمایی فضای دانشگاهی در تاریخ خود به یادگار گذاشته است.

متولد ماه مهر احمدرضا درویش و اعتراض مسعود کیمیایی که هر دو در سال 1378 ساخته شدند، از صریح ترین فیلم های اعتراضی دوران اصلاحات شناخته می شوند که در آن ها به فضای ملتهب دانشگاه، جنبش های �