ناگفته های حجاب در نامه تازه مجلسیان

در نامه جدید مجلسی ها درباره قانون حجاب به رییس قوه قضاییه، حرف هایی است که در لابلای سطور و ناگفته ها جریان دارد.

- اما همان پاراگراف اول این نامه شنیدنی ست و خواندنی.

می گوید: موضوع عفاف و حجاب که در اصل چهارم قانون اساسی با رویکرد حاکمیت اسلام بر قوانین کشور آمده، به عنوان نماد شخصیت مردمان ایران در اکثر ادوار تاریخ خودنمایی کرده است.

در همین جمله، پرسشی تلخ می جوشد: اگر این نماد، هزاران سال نمادِ همگان — از زن و مرد — بوده، چرا در روزگارِ ما -ما مدعیان دینداری و دین مداری- نیاز به قوه ی قهریه و جریمه و پیامک پیدا کرده؟ چه بر سر این تاریخ و این نماد آورده ایم که در عصر حاکمیت اصول اسلامی، ناگهان آن سوی دیگر گردیده ایم و اکنون برای جریان همین سمبل همیشگی، این بار محتاج قانون و مجازات و مچ گیری و پیامک شده ایم؟ ما موفق تر بودیم بیندیشید: این حکایتِ عبرت انگیزی است؛ کاری که سیستم رضاشاه در انجامش درماند، ما ساده از پس آن برآمدیم! در روزگاری که ساده ترین مفاهیم را به پیچیده ترین معضلات بدل می کنیم، و آنگاه در چاهِ همان پیچیدگی های ساختگی خود گرفتار می آییم.

گویی کشتی ای که هزاران سال در دریای تاریخ ایران با افتخار و بی متولی، در حرکت بود، اکنون در ساحل اسلامیت ما به گل نشسته و ناخدایانش، به جای تامل درست در چرایی داستان، �