غلامحسین یوسفی که بود؟

همواره آموزگاری و معلمی دانشگاه را بالاتر و فراتر از هر منصب و شغلی می دانست و هرگز خود را به کارهای اداری آلوده نکرد.

او در روش و منش، تجسم فضایل انسانی و اخلاقی بود و روحیه پژوهشگر و نوجوی خود را تا واپسین لحظات زندگی حفظ کرد - دکتر یوسفی زبان های فرانسه، انگلیسی و عربی را به خوبی می دانست و با زبان آلمانی نیز در حدی که در تحقیقاتش استفاده کند، آشنا بود.

او بیش از 14 کتاب و مقاله از این زبان ها به فارسی روان و دلپذیر برگرداند.

ترجمه کتاب شیوه های نقد ادبی (دیوید دیچز) که با همکاری محمد تقی صدیقیانی انجام شد، در سال 1367 برنده کتاب سال جمهوری اسلامی ایران شد.

در آثار ترجمه ای یوسفی، تلاش می شد که روح زبان فارسی حفظ شود و متن برای مخاطب ایرانی بوی ترجمه ندهد.

دکتر یوسفی به همان زیبایی شیوه های نقد ادبی را از انگلیسی بازگردان کرده که اشعار شاعر بزرگ عرب نزار قبانی را .

مترجم ارزنده شعر عرب موسی بیدج در گفت وگویی به نکات متفاوتی از توانایی استاد یوسفی در ترجمه از عربی اشاره کرده و گفته است: نسل یوسفی گرفتار این شتاب زدگی نبود.

آنها اهل تلاش بودند، و دلسوزانه کار می کردند.

متاسفانه هیچ گاه مرحوم یوسفی را از نزدیک ندیدم.

اما آنچه می دانم این است که استادان زبان و ادبیات فارسی در دهه سی و چهل و حتی پنجاه، اغلب عربی دان بودند و عربی هم ت�