گوزن زرد ایرانی

پناهگاه دشت ناز ساری از سال 1346 به عنوان منطقه حفاظت شده و از سال 1354، به عنوان پناهگاه حیوانات ثبت شد.

این پناهگاه در 29 کیلومتری شمال شهر ساری واقع شده است.

- پناهگاه دشت ناز ساری از سال 1346 به عنوان منطقه حفاظت شده و از سال 1354، به عنوان پناهگاه حیوانات ثبت شد.

این پناهگاه در 29 کیلومتری شمال شهر ساری واقع شده است.

در این پناهگاه گونه گوزن زرد ایرانی زیست دارد .

گونه گوزن زرد ایرانی را می توان از روی خال های سفید روی پشت و پهلوها از سایر گوزن های بومی ایران همچون شوکا و مرال تشخیص داد.

این گونه در فصل تابستان موهای کوتاهی دارد و رنگ پوست آن زرد یا نارنجی متمایل به قرمز و خال های آن مشخص تر است؛ اما در فصل زمستان موهای آن ها بلندتر شده و رنگ پوست شان به رنگ خاکستری نزدیک و خال های آن ها تقریبا محو می شود.

گوزن زرد ایرانی از شوکا بزرگ تر و از مرال کوچک تر است؛ اما در برخی ویژگی ها به شوکا و مرال شباهت دارد.

شاخ این گونه معمولا بین 50 تا 70 سانتی متر و انشعابات آن بین 7 تا 20 سانتی متر طول دارد که می توان از روی آن سن شان را مشخص کرد.

شاخ گوزن زرد ایرانی به طور معمول در فصل زمستان می افتد و بلافاصله نیز شروع به رویش مجدد می کند.