رضا حق ندارد بمیرد

به دنبال به کما رفتن رضا امیرخانی، خسرو باباخانی یادداشتی برای او نوشت.

- به گزارش خبرنگار جماران، به دنبال وقوع حادثه برای رضا امیرخانی، نویسنده توانمند کشورمان، خسرو باباخانی از نویسندگان پیشکسوت در کانال تلگرامی اش نوشت: برای رضا دعا کنید دست نویس منِ او دست زنده یاد فردی بود.

ما خوانده بودیم من و امیر خان و ابراهیم.

فهمیدیم اتفاقی بزرگ در راه است یک اتفاق شگرف و مبارک.

من هنوز رضا را ندیده بودم.

سال هفتاد و شش قرار بود برویم بازدید از جبهه های جنوب.

از طرف بنیاد جانبازان.

به فرودگاه رسیدم یک جمع بیست سی نفره یک گوشه سالن ایستاده بودند به گپ.

حاج مجتبی رحماندوست و برادران شاکری و.

و.

را شناختم.

رفتم بین شان.

چند دقیقه هم ماندم دیدم نمی فهمم چه می گویند؟ جدا شدم رفتم یک طرف دیگر سالن که زیرسیگاری پایه بلندی داشت.

ایستادم به سیگار کشیدن که دیدم یک جوان با لبخند سپید و بلند بر لب نزدیک می آید.

رسید دست دراز کرد گفت رضا امیرخانی هستم.

قبل از آنکه بگویم باباخانی هستم گفت می شناسم تان.

دست داد.

گفتم فقط دست.

با تعجب نگاه کرد.

گفتم بغل.

اینگونه شد که یک دوستی عمیق بین مان شکل گرفت.

دوستی فقط نه.

به قول رضا رفاقت.

در فرهنگ و مرام رضا رفیق همه کس آدم است و از همه به آدم نزدیک تر ، حتی از برادر.