سیاه چادر بافی، هنر سنتی عشایر و فرصت اقتصادی پایدار

بافت سیاه چادر به عنوان اصلی ترین فضای زندگی عشایر کوچ رو، علاوه بر کارکرد مسکونی، ظرفیت ایجاد اشتغال و درآمد برای خانواده های عشایری را دارد.

- به گزارش ؛ سیاه چادر یکی از مهم ترین سازه های سنتی عشایر کوچ رو است که با همکاری جمعی زنان و مردان عشایر بافته می شود.

  این سازه سبک، اصلی ترین فضای زندگی عشایر بوده و با هدف ایجاد خانه ای قابل حمل، متناسب با سبک زندگی کوچ نشینی طراحی شده است.

  هر سیاه چادر معمولاً از 8 تا 10 تخته تشکیل می شود و با ستون هایی چوبی برپا می گردد، جنس این تخته ها از موی بز است جنسی که علاوه بر استحکام، در برابر رطوبت مقاوم بوده و موجب دوام و کیفیت بالای سیاه چادر می شود، همین ویژگی ها باعث شده است که سیاه چادر از نظر اقتصادی نیز برای خانواده های عشایری اهمیت ویژه ای داشته باشد.

  این هنر سنتی همچنان در بسیاری از مناطق عشایری کشور از جمله ایلام، کرمانشاه، لرستان، همدان و خوزستان رواج دارد.

  جابه جایی آسان، برپایی سریع و امکان حمل ساده، از دیگر ویژگی های مهم سیاه چادر است که آن را مناسب سبک زندگی کوچ نشینی می کند.

  احیای هنر های دستی همچون سیاه چادربافی می تواند زمینه ای مهم برای توسعه تولیدات بومی و ایجاد اشتغال پایدار در مناطق عشایری باشد، ظرفیتی که توجه به آن می تواند علاوه بر حفظ میراث فرهنگی، نقش ق�