«بچه مردم»؛ مهندسی و هماهنگی ساختار و محتوا/ این شیوه ی از آب گذشته وِس اندرسونی

اما فرم هوشمندانه ای که برای نشاندن مخاطب روی صندلی سینما استفاده شده، همان فرم «وس اندرسون»ی و شیوه خاص روایت این کارگردانی آمریکایی است که نمونه بارزش را در فیلم «هتل بزرگ بوداپست» (2014) دیده ایم.

- به گزارش خبرنگار فرهنگی تابناک، بچه مردم فیلم خوب و هوشمندانه ای است و تجربه گزارشگری و مستندسازی کارگردانش در خروجی کار مشهود است.

این فیلم سال گذشته (1403) در چهل و سومین جشنواره فیلم فجر برنده جایزه بهترین فیلمنامه (محمود کریمی و فائزه یارمحمدی)، بهترین تدوین (عماد خدابخش) و بهترین کارگردانی شد.

در 11 رشته هم نامزد شد و میلاد پرتوی فیلمبردارش دیپلم افتخار گرفت.

شاید اگر هوشمندی نویسندگان و کارگردان فیلم نبود، روایتش از انتهای نسخه فعلی به ابتدا بود اما همان هوشمندی باعث شده فرم و ساختار انتخاب شده برای روایت، در خدمت حرف و هدفی باشد که نویسندگان اثر در پی بیانش بوده اند؛ این که تعدادی از شهدای مظلوم و مغفول دفاع مقدس هشت ساله از بچه های پرورش گاهی بودند.

اما خب نویسندگان فیلمنامه و کارگردان می دانند بیان همین خلاصه داستان یا نشان دادن یک عنصر کوچک از آن در ابتدای فیلم کافی است تا مخاطبِ (به ظاهر) روشنفکر و اندیشمند که نظر مساعدی نسبت به تاریخ معاصر ایران و انقلاب و جنگ ندارد، خواهد رمید و قصه را نخواهد شنید.