به نام شرافت به نام آقا کریم

اتفاقات تبریز سبب شد بسیاری به حمایت از کریم باقری اسطوره فوتبال ایران بپردازند.

- رضا رییسی؛ برای نسل من که فوتبال را با تک تک سلول هایش زندگی کرده، برای نسلی که تنها تفریح و دلخوشی اش، لگد زدن به توپ دولایه پلاستیکی و شیرجه روی آسفالت داغ و زمین های خاکی خولی و زخم و زیلی شدن های هر روزه بوده و در روزگار نداری های پرشمار تنها داشته دست یافتنی و هیجان انگیزش، رقص باله گلادیاتورهای خوش غیرت و با شرافت در مستطیل سبز بوده و آنان را برای همیشه در بلندای ذهن خود به عنوان اسطوره های بی تکرار قاب کرده، آقا کریم نه فوتبالیست، نه بازیکن ملی نه اسطوره باشگاهی که نماد خود خود زندگی است، خاطره شیرین و دلچسب از متانت و وقار، اصالت و شرافتی که هیچ گاه دم دستی نشد، زنگار نگرفت، معامله نگردید و برای خوشایند این و آن یا دلبری از مردمان آرایش و پیرایش نشد و رنگ و لعاب عوض نکرد.

آقا کریم، نه محبوبیت عقاب را داشت، نه جلوت شهریار را، نه جادوگر بود نه مالدینی اما همیشه و همه جا مثل کوه، به سان دماوند، فارغ از هر حاشیه و اما و اگری، حضورش در هر میدانی مایه اطمینان قلب و اعتماد به نفس بود، گویی ارتش تک نفره آقا کریم، در هر شرایط و موقعیتی و در هر وضعیتی کار را در می آورد.