یلدا در شعر و ترانه

یلدا در شعر کهن، نماد تاریکی و فراق بود، اما در ترانه های امروز به نشانه عشق و پیوند تبدیل شده است.

- یلدا در شعر کهن، نماد تاریکی و فراق بود، اما در ترانه های امروز به نشانه عشق و پیوند تبدیل شده است.

به گزارش خبرگزاری صداوسیما،  علی اصغر اسکندری، پژوهشگر زبان و ادبیات فارسی و مجری برنامه فارسی با طعم شِکر در رادیو جوان، با حضور در استودیو شبکه خبر، با اشاره به دگرگونی مفهوم یلدا در شعر و ترانه فارسی گفت: در ادبیات کهن، یلدا به شب سیاه، سرد و طولانی تشبیه می شد، اما در دوران معاصر به نماد عشق، امید و باهم بودن بدل شده است.

وی معتقد است: رسانه ها باید با تبیین پیشینه فرهنگی یلدا، پیوند مخاطبان را با ادبیات و هویت ایرانی تقویت کنند.

وی با بیان اینکه در گذشته، شاعران یلدا را سمبل تاریکی و اندوه می دانستند افزود: برخلاف امروز که مردم خودِ شب یلدا را جشن می گیرند، در شعر کهن این شب یادآور فراق، سردی و ظلمت بود و مردم، فردای یلدا را که نوید روشنایی داشت، جشن می گرفتند.

وی گفت: در ادبیات فارسی، نمونه های متعددی از اشاره به یلدا داریم مثل سعدی و حافظ.

 ناصر خسرو، اوحدی مراغه ای و وحشی بافقی نیز از یلدا برای توصیف شب های اندوه یا فراق بهره برده اند.