هوش مصنوعی و رُمان نویسی/ ویران شهر، مدینه فاضله یا زمین بازی جدید؟

متن شبیه نوشته من بود، اما روح نداشت.

مثل این بود که کسی پوسته مرا پوشیده و با صدای من حرف می زند، اما چشم هایش خالی است- تجربه یک رمان نویس پس از استفاده از هوش مصنوعی - هوش مصنوعی و رُمان نویسی/ ویران شهر، مدینه فاضله یا زمین بازی جدید؟ متن شبیه نوشته من بود، اما روح نداشت.

مثل این بود که کسی پوسته مرا پوشیده و با صدای من حرف می زند، اما چشم هایش خالی است- تجربه یک رمان نویس پس از استفاده از هوش مصنوعی عصر ایران؛ محمد حسن گودرزی-  با ورود ابزارهایی مانند ChatGPT به دنیای نویسندگی، جامعه ادبی به دو نیم تقسیم شده است: در حالی که برخی نویسندگان از هوش مصنوعی به عنوان یک همکار خلاق برای غلبه بر صفحه سفید استفاده می کنند، بعضی دیگر آن را تهدیدی برای روح و اصالت داستان گویی می دانند.

  این مقاله به بررسی این نبرد ایدئولوژیک و تأثیر آن بر آینده ادبیات می پردازد.

به گزارش The Dial، در یک بعدازظهر بارانی در تورنتو، آنشومن ایدامستی (Anshuman Iddamsetty)، نویسنده داستان، با مشکلی آشنا دست وپنجه نرم می کرد: سد نویسندگی.

  او در حال کار روی داستانی درباره یک آشپز خط مقدم بود که تسخیر شده است، اما کلمات جاری نمی شدند.

او ناامیدانه مکان نما را روی صفحه خالی پلک می زد.