راز ناتوانی دولت ها در مهار دلار

چند دهه تورم مزمن، ذهنیت دلاردوستی را در جامعه نهادینه کرده است.

کوچک ترین شایعه سیاسی می تواند موج خرید ارز را رقم بزند.

- چند دهه تورم مزمن، ذهنیت دلاردوستی را در جامعه نهادینه کرده است.

کوچک ترین شایعه سیاسی می تواند موج خرید ارز را رقم بزند.

عصر ایران؛ علی دماوندی کناری*- نرخ ارز در ایران، به ویژه دلار آمریکا، فقط یک شاخص مالی نیست؛ بلکه آیینه ای از اعتماد عمومی، ثبات سیاسی و کارآمدی نهادهای اقتصادی است.

  در چهار دهه گذشته، تقریباً همه دولت های پس از انقلاب -فارغ از گرایش سیاسی شان - وعده کنترل نرخ دلار و حفظ قدرت خرید پول ملی را داده اند، اما نتیجه همواره کاهش ارزش ریال و رشد مداوم بهای ارز بوده است.

  [بسیاری از کارشناسان البته موفقیت دولت دوم خاتمی (80 تا 84 خورشیدی) در تک نرخی کردن قیمت ارز و روند متناسب نسبی آن را مستثنا می کنند- عصر ایران] پرسش اساسی این است: چرا دولت ها در مهار نرخ ارز ناکام می مانند؟ 1.

اقتصاد سیاسیِ رانتی و فقدان پاسخگویی منشأ این ناتوانی، صرفاً اقتصادی نیست، بلکه ریشه ای سیاسی و نهادی دارد.

اقتصاد ایران به طور سنتی دولتی و رانتی است؛ دولت کمتر از مردم مالیات می گیرد و بخش عمده درآمدش از فروش نفت و گاز تأمین می شود.